Friday, 16 October 2015
Lucid Dreaming
ไม่มีคนแปลกหน้าอื่นใด
ในฝันยามตื่น หรือหลับ
มีแต่ฉันและสิ่งที่ถูกสร้างขึ้นมา
จากเสียง ภาพที่ถูกเลือกจดจำ
จริงแท้ที่ผู้อื่น ควบคุมไม่ได้
แต่ทว่าในลูซิดดรีมนั้น
ทุกอย่างเป็นไปตามใจนึกของฉัน
ฉันจึงสวมใส่ภาพไว้ในดวงตา
เพื่อให้มีฝันยามตื่นปรากฏ ทุกๆที่
ม้าหินอ่อนหักๆ ที่ฉันมักไปนั่งสูบบุหรี่
ทุกๆ เส้นทางที่ฉันบึ่งเจ้าบลูผ่านไป
หลังชั้นสีขาวของร้านหนังสือที่เคยแวะเวียน
ชั่วขณะหนึ่ง..
ฉันเกือบเชื่อแล้วแท้ๆว่านั่นคือความจริง
แต่ผู้สร้าง.. จะหลงลืมฝันตัวเองไปได้อย่างไรกัน
ชินเสียแล้วล่ะ
ขัดถูความทรงจำทุกวินาทีที่มีอยู่เสียเอี่ยมอ่อง ราวกับเพิ่งเกิดเมื่อวาน
เพื่อใช้ประกอบสร้างเรื่องราวประโลมใจขึ้นมาอีกหนึ่งวัน
Monday, 16 February 2015
หนทางกลับบ้าน
ร่อนเร่พเนจร
จะเร่ร่อนไกลออกไป
พ้นจากสิ่งที่คุ้นเคย
เพื่อค้นหาสิ่งที่อยู่ภายใน
ซุกตัวในพื้นที่ปลอดภัย
ไม่อาจทำให้มองเห็นเจตจำนงค์ที่แท้จริง
การก้าวออกมา
ซ้ำทำให้รู้สึกหลงทาง
แต่ช้าก่อน
ยังเพียงไม่กี่ก้าวที่เธอย่ำเท้าออกมา
รออีกสักหน่อยที่รัก
เธอจะค้นพบบ้านในใจตัวเอง
เมื่อนั้น
จะพเนจรไปไกลสักแค่ไหน
จะไม่รู้สึกหลงทางอีก
- วันที่ก้าวออกมาจากพื้นที่ปลอดภัยของคนรักและทำการบ้านไม่เสร็จ
Wednesday, 28 January 2015
First attempt on translating poem
I once had a chance to know a great poet.
His deep sorrow brought him many poems.
And I just thought that I should try to translate them.
So here I started with the one he wrote recently.
'That little place the universe provides
For me to laugh and cry
Nothing could have been more pleasing
But I asked God for his being
'Such a pity
That I turned my back on him
Embraced my sorrow
'Then I grew up with it
I cherished its beauty
And it treasured my existence
I was sinking in the unconnected connection
It cured me and reminded me that I'm true
'... Too long to remember
Was it painful when I was born ?
Only know for mom it must have been bitter
Likely the first lesson that we should learn about the world
But everyone sees through it
That is also such a pity
'.... As I don't have choice and I can't make one
'.... As I don't have choice and I can't make one
Ever since that day everyday would always be pitiful
As I no longer want to make him understand this lesson
Ever since that day curses will take place
They will stay everywhere
.
In books
In fume
In songs
In that stupid glass of cool cocoa
In nails of hands we held
In the lips
In the light
In our thoughts
.
.
.
Undeniable
Undeniable
I shall truly say'
I really hope he'd know that I like his poems very much.
I really hope he'd know that I like his poems very much.
Subscribe to:
Posts (Atom)