Lucid Dreaming

ไม่มีคนแปลกหน้าอื่นใด
ในฝันยามตื่น หรือหลับ
มีแต่ฉันและสิ่งที่ถูกสร้างขึ้นมา
จากเสียง ภาพที่ถูกเลือกจดจำ

จริงแท้ที่ผู้อื่น ควบคุมไม่ได้
แต่ทว่าในลูซิดดรีมนั้น
ทุกอย่างเป็นไปตามใจนึกของฉัน

ฉันจึงสวมใส่ภาพไว้ในดวงตา
เพื่อให้มีฝันยามตื่นปรากฏ ทุกๆที่

ม้าหินอ่อนหักๆ ที่ฉันมักไปนั่งสูบบุหรี่
ทุกๆ เส้นทางที่ฉันบึ่งเจ้าบลูผ่านไป
หลังชั้นสีขาวของร้านหนังสือที่เคยแวะเวียน

ชั่วขณะหนึ่ง..
ฉันเกือบเชื่อแล้วแท้ๆว่านั่นคือความจริง
แต่ผู้สร้าง.. จะหลงลืมฝันตัวเองไปได้อย่างไรกัน


ชินเสียแล้วล่ะ
ขัดถูความทรงจำทุกวินาทีที่มีอยู่เสียเอี่ยมอ่อง ราวกับเพิ่งเกิดเมื่อวาน
เพื่อใช้ประกอบสร้างเรื่องราวประโลมใจขึ้นมาอีกหนึ่งวัน